Jan Kochanowski – Modlitwa o deszcz
Wszego dobrego Dawca i Szafarzu wieczny,
Tobie ziemia, spalona przez ogień słoneczny,
Modli się dżdża i smętne zioła pochylone,
I nadzieja oraczów, zboża upragnione.
Sciśni wilgotne chmury świętą ręką swoją,
A ony suchą ziemię i drzewa napoją
Ogniem zjęte; o, który z suche] skały zdroje
Niesłychane pobudzasz, okaż dary swoje!
Ty nocną rossę spuszczasz. Ty dostatkiem hojnym
Żywej wody dodawasz rzekom niespokojnym
Ty przepaści nasycasz i łakome morze,
Stąd gwiazdy żywność mają i ogniste zorze.
Kiedy Ty chcesz, wszytek świat powodzią zatonie,
A kiedy chcesz, od ognia jako pióro wspłonie
Jan Kochanowski
Urodził się 22 sierpnia 1530 roku w Sycynie. Jego rodzina była średniozamożna, ale miał szlacheckie pochodzenie. Jan Kochanowski studiował w Akademii Krakowskiej, już wówczas pisał pierwsze liryki. Nauki pobierał również na innych europejskich uniwersytetach, m.in. w Królewcu i Padwie. W 1559 roku na stałe wrócił do Polski i rozpoczął prace na dworach magnackich. Następnie, dzięki protekcji biskupa Piotra Myszkowskiego, objął urząd sekretarza na dworze Zygmunta Augusta. W 1574 roku osiedlił się w Czarnolesie, a rok później poślubił Dorotę z Podlodowskich. Zmarł nagle w 1584 roku w Lublinie. Do jego najwybitniejszych dzieł należą: „Odprawa posłów greckich”, „Psałterz Dawidów”, „Fraszki, Pieśni i Treny”.
