Roczniki czyli kroniki słynnego Królestwa Polskiego (tytuł łaciński: Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae) to średniowieczne dzieło historyczne z gatunku annales spisane przez polskiego historyka Jana Długosza w latach 1455-1480. Między innymi na ich podstawie Henryk Sienkiewicz napisał Krzyżaków.
Roczniki autorstwa Jana Długosza zaczęły powstawać w 1455 roku. Zawarte są w nich istotne zbiory wiedzy, z których korzysta wielu historyków. Informacje te uzyskał Jan Długosz ze źródeł, do których w większości inni kronikarze nie mieli dostępu, ponieważ pełnił on wcześniej ważne funkcje jako duchowny, a następnie został pomocnikiem króla Kazimierza Jagiellończyka. Miał dostęp do dokumentów przechowywanych w kancelarii królewskiej. Z pewnością korzystał z oryginału Kroniki konfliktu, znał również i uwzględnił relacje krzyżackie. W przypadku bitwy grunwaldzkiej bardzo wiele przejął z opowiadań jej uczestników. Należeli do nich krewni kronikarza: ojciec i stryj, a przede wszystkim kardynał i biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki, długoletni zwierzchnik i protektor Jana Długosza. Zapis kronik kończy się na 1480 roku.
Roczniki czyli kroniki słynnego Królestwa Polskiego podzielone są na tomy (w zależności od wydania liczba tomów może być różna; najczęściej jest ich 11), a te na księgi (w podziale Długosza było ich 12).
12 ksiąg opisujących dzieje Polski od czasów legendarnych do 1480 roku. Pełne wydanie ukazało się w latach 1701-1703. Pierwsze wydanie w przekładzie na język polski ukazało się w latach 1867-1870 pt. „Jana Długosza kanonika krakowskiego Dziejów polskich ksiąg dwanaście”. Drugie wydanie w przekładzie na język polski rozpoczęło się w 1961 roku i zakończyło w 2006 roku.
Kroniki zostały wydane drukiem w 1614 roku w Dobromilu w oficynie Jana Szeligi (nie notowane w Bibliografii Karola Estreichera jako uważane za zaginione w XIX wieku; egzemplarz pierwszego wydania odnalazł Wiesław Wydra i zakupiła go Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu w 2000 roku). Wersja została poddana cenzurze przez Zygmunta III na prośbę wpływowych magnatów. Pierwsze pełne wydanie ukazało się w latach 1701-1703. W całości Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae zostały wydane w 1711 roku w Lipsku dzięki Henrykowi ab Huyssenowi. Po polsku kronika została wydrukowana w latach 1863-1887 w Krakowie w przekładzie Karola Mecherzyńskiego.
